Συλλογή διηγημάτων με τη νοσταλγική και ανάγλυφη πένα του Μπράμου. Αυτοτελείς ιστορίες καθημερινές, σχεδόν καθημερινές, αγαπησιάρικες, παθιάρικες, νοσταλγικές μα πάνω από όλα ανθρώπινες. Ξεχώρισα δύο: την πρώτη και την τελευταία της συλλογής. Στην πρώτη 50άρης απολύεται από τη δουλειά του και διστάζει να το μολογήσει στην οικογένειά του ενώ τα πάγια τρέχουν. Στην τελευταία ένας μοναχικός σεκιουριτάς ερωτεύεται μια φωνή από το ραδιόφωον, τη γνωρίζει, της χαρίζει δφύναμη κι αισιοδοξία κι όταν μαθαίνει ότι τη βοήθησε να τα ξαναβρεί με τον πρώην της τη σκοτώνει. Νοσταλγικά και τρυφερά αποσπάσματα καθημερινότητας.